ေလာကၾကီးလည္း အခ်ိန္ေတြေျပာင္းတာနဲ႔အမွ် လုိက္ျပီးေျပာင္းလာလိုက္တာ ေကာင္းတာကနဲနဲ ဆိုးတာကမ်ားမ်ား ဆိုသလိုကို ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲလား။ အမွန္တရား အမွားတစ္ရာလို႔ လူေတြ ေနာက္ေျပာင္ေျပာေနၾကရာကေန စကားေနာက္ တရားပါမ်ား ျဖစ္သြားသလားမသိ၊ လူ၁၀၀မွာ ၁ေယာက္ေတာင္ တစ္ကယ္ေကာင္းတဲ့သူကို ရွာရ ခက္ခဲေနျပီ။ ေကာင္းတဲ့အထဲမွာ ကိုယ္မပါႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ ဆိုးတဲ့အထဲမွာ မပါဖို႔ကိုေတာ့ ေသခ်ာသတိထားရမယ္။
လူေတြေလေနာ္၊ တိရိစ ၦာန္ေတြမွ မဟုတ္တာ။ ဘာလို႔ ရွိတဲ့ဦးေႏွာက္ကို အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ဆိုတာမ်ဳိး မစဥ္းစားမိခဲ့ရင္ေတာင္၊ ဘယ္လို သူမ်ားအေပၚ ထိခိုက္နာက်င္ပ်က္စီးေအာင္ လုပ္ရမလဲဆိုျပီး နိမ္႔က်တဲ့ အေတြးအၾကံေတြနဲ႔ အစြမ္းကုန္ ရိုက္ခ်ခ်င္ၾကတာလဲ။ ကမ ၻာၾကီးက လုံးေနသလို သံသရာဆိုတာကလည္း လည္ပတ္ေနတာေလ။ ကိုယ့္အလွည့္ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဒီလိုဆိုး၀ါးတဲ့အျဖစ္ေတြ ျပန္ၾကံဳရမွာကို ဘာလို႔မ်ား မ်က္ကန္းတေစ ၦမေၾကာက္ျဖစ္ေနတာလဲ။
မေကာင္းဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေနတဲ့လူကို လုံး၀ ယတိျပတ္ အဆက္အသြယ္ျဖတ္သင့္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္ယံုၾကည္ထားတဲ့ လုပ္သင့္တဲ့အရာ။ ဒါေပမယ့္ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က အၾကံေပးတယ္။ ေမးထူး ေခၚေျပာ ခပ္တန္းတန္းပဲေနဖို႔ ဆိုတာမ်ဳိးကို..။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေရာ ဘာလို႔ ဒီလိုလူေတြကုိ ခြင့္လႊတ္ဖို႔ေနထားလို႔ လ်စ္လ်ဴရႈတာေလးေတာင္ မလုပ္ႏိုင္ရတာလဲ။ မေကာင္းတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ကိုယ္က ဘာသိဘာသာပဲ အေခၚအေျပာမပ်က္ ခပ္တန္းတန္းေနဖို႔ေတာင္ ဘယ္လိုမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး။
အမွန္တရားဆိုတာက ဘာလဲ။ ၃၈ျဖာ မဂၤလာ တရားေတာ္ထဲက လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလြဲလို႔ မမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေန ဆိုတဲ့အထဲမွာ ဘယ္ေလာက္အထိ ကင္းေအာင္ေနရမွာလဲ။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ အခုတစ္ေလာ ဒြိဟျဖစ္ေနတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ခုပါ။
ေမ
No comments:
Post a Comment